υποδιοίκηση

η, Ν

1. το αξίωμα και το έργο τού υποδιοικητή

2. υποδιαίρεση διοίκησης, μερικώς αυτοτελής, με προϊστάμενο τον υποδιοικητή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπ(ο)-* + διοίκηση. Η λ., στον λόγιο τ. ὑποδιοίκησις, μαρτυρείται από το 1833 στην Εφημερίδα τής Κυβερνήσεως τού Βασιλείου τής Ελλάδος].